Bielik zwyczajny jest niewątpliwie ważnym symbolem Polski. Jest uznawany za orła, ale czy to aby na pewno prawda?
Występowanie bielika
Bielik świetnie przystosował się do zróżnicowanych środowisk i spotkać można go w wielu miejscach w Europie, Azji oraz w obszarach podbiegunowych. Zobaczyć go można szczególnie w pobliżu zbiorników wodnych, takich jak stawy rybne, doliny rzeczne i zalewy, oraz na terenach górskich.
Bielik preferuje osiadły tryb życia, lecz także występują u tego gatunku migracje za pożywieniem, szczególnie wśród młodych osobników. Dzieje się to szczególnie na terenach północnych, ze względu na trudniejszy dostęp do pożywienia zimą.
W Polsce możemy go spotkać w Borach Dolnośląskich, na Mazurach oraz Pomorzu zachodnim. Obecnie nie jest zagrożony wyginięciem, powoli staje się pospolitym gatunkiem. Ze względu na jego bezpieczeństwo, tworzy się wokół gniazd strefy ochronne o zasięgu do 500 m w sezonie lęgowym oraz 200 m poza sezonem w ciągu całego roku. Zabronione jest przekraczanie tego terenu. Ma to na celu uchronienie bielika przed naruszeniem jego najbliższego terytorium i ewentualnym porzuceniem gniazda, pustego lub z młodymi.
Charakterystyka bielika
Bielik jest największym drapieżnym ptakiem w Polsce, pochwalić się możemy również jego największą populacją w Europie Zachodniej. Ptak ten osiąga długość ciała do 90 cm, a rozpiętość jego skrzydeł to aż 2,5 m. Waży nawet 6 kg i może dożyć nawet 30 lat.
Bielik ma charakterystyczny masywny, zakrzywiony dziób w kolorze żółtym. Młode natomiast mają ciemnoszary dziób, który jaśnieje z wiekiem oraz brunatne, jednolite upierzenie. Po około 5 latach osiągają one ubarwienie dorosłych osobników, z wyraźnie odznaczającą się jaśniejszą głową i szyją. Ich ogon jest biały i krótki, o tępym zakończeniu. Ciężko rozróżnić samicę od samca, szczególnie z daleka. Samice są jednak większe od samców, co nie zdarza się często wśród zwierząt.
Bieliki osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 lat i dobierają się w pary na całe życie. Ich okres godowy, w zależności od występowania, przypada od wczesnej wiosny do końca lata. Wydają one wtedy charakterystyczny, donośny okrzyk. Bieliki preferują budowę ogromnych gniazd na rozgałęzieniach wysokich, starych drzew, szczególnie sosen. Para wychowuje do trzech młodych i opiekuje się nimi na zmianę.
Czym różni się od orłów?
Wbrew popularnemu przekonaniu, bielik nie jest orłem. Nie należy on do rodziny orłów właściwych, przez co nazywany jest orłanem, chociaż i to nadal jest przedmiotem sporu. Dodatkowo problemem jest jego łacińska nazwa „haliaeetus”, oznaczająca orła morskiego, a także angielska „white tailed eagle”. Główną cechą charakterystyczną, którą bielik różni się od orłów, są nieopierzone skoki, czyli wąski odcinek nogi u ptaka pomiędzy piętą a śródstopiem, zakończonym palcami. Tak naprawdę, bielik należy do rodziny jastrzębiowatych.
Czym się odżywia bielik?
Bieliki są częściowo padlinożercami, padlina stanowi około jedną trzecią ich diety. Nie oznacza to jednak, że nie potrafią polować. Robią to doskonale, a ich pożywieniem stają się najczęściej ryby oraz ptaki, zamieszkujące w pobliżu środowisk wodnych. Do polowania wykorzystuje swój masywny dziób oraz ostre szpony.
Bieliki pełnią bardzo ważną funkcję w oczyszczaniu ekosystemu, wybierając na swój cel ryby śnięte lub chore.
